مدتی است که از اعلام وصول «طرح اصلاح قانون مناطق آزاد» در مجلس شورای اسلامی می‌گذرد، طرحی که حرف و حدیث کم نداشت و فعالین اقتصادی‌، سرمایه‌گذاران و دبیرخانه شورایعالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی را بابت خواب جدید نمایندگان برای مناطق نگران کرد‌. البته که بعد از اعلام جزییات این طرح همه حدس و گمان‌های مسئولان مناطق آزاد از این باب که بهارستان‌نشین‌ها عزم یکنواخت کردن قوانین مناطق آزاد با قوانین سرزمین اصلی داشتند و به دنبال محدود کردن سرمایه‌گذاری بودند‌، تایید و بعد از آن انتقادات صریحی به نمایندگان وارد شد که چرا نمایندگان مجلس با اعمال سختگیری‌ها و محدودیت‌های قانونی به دنبال دستیابی به اهداف سیاسی و جناحی خود هستند؟!

قانون، یکی از زیرساخت‌های مهم مناطق آزاد کشور است که اهمیتش کمتر از زیرساخت‌های عمرانی‌، جذب سرمایه‌گذاری و ایجاد بستر لازم برای توسعه صادرات نیست؛ تا حدی که می‌توان گفت بزرگترین زیرساخت برای مناطق آزاد همین قوانین و مجموعه مقررات است که اکثرا باید در مجلس تصویب شود.

همانگونه که در شماره پیش نشریه هم اشاره شد، نمایندگان مجلس یازدهم طرح «اصلاح قانون چگونگی اداره مناطق آزاد تجاری-صنعتی و ویژه اقتصادی» را تهیه کرده و در هیات رئیسه اعلام وصول گردیده است. به همین سبب طی روزهای گذشته در تلاش بودیم با نمایندگان مجلس شورای اسلامی خصوصا طراح این طرح، گفت‌و‌گو کنیم تا از دلایل و چرایی این موضوع از لسان خودشان بیشتر آگاه شویم.

در بررسی رابطه مناطق آزاد و مجلس‌نشینان باید به این مقدمه بسیار مهم توجه داشت که تصویر تحلیلی نمایندگان مجلس از مناطق آزاد و ویژه اقتصادی، تصویری برآمده از دغدغه‌های ایجاد شغل در حوزه انتخابیه خود، نوع تعامل آن عزیزان با نیروهای فعال در ستاد انتخاباتی آنها، و حامیان مالی دوره انتخابات، قابل جستجو و تفسیر می‌باشد.

مجلس شورای اسلامی از ارکان مهم کشور محسوب می‌شود، از آن جهت که مهم‌ترین تصمیم‌ها یعنی وضع قوانین، گرفته می‌شود و بیشترین نطق و تذکرات که بیشتر جنبه نظارتی دارند، داده می‌شود.