فلسفه ایجاد مناطق آزاد تجاری-صنعتی جمهوری اسلامی ایران مطابق ماده(یک) قانون چگونگی اداره این مناطق، تسریع در انجام امور زیربنایی، عمران و آبادانی، رشد و توسعه اقتصادی، سرمایهگذاری و افزایش درآمد عمومی، ایجاد اشتغال سالم و مولد، تنظیم بازار کار و کالا و... تولید و صادرات کالاهای صنعتی و تبدیلی و ارائه خدمات عمومی بوده است و قانونگذار جهت نیل به این اهداف و سهولت کسب و کار و تولید، مزایایی را برای سرمایهگذاری در مناطق آزاد پیشبینی نموده است...
کارگروه تنقیح مناطق آزاد تجاری-صنعتی و ویژه اقتصادی با مشارکت معاونت حقوقی ریاست جمهوری، معاونت تقنین مجلس شورای اسلامی و وزارت امور اقتصادی و دارایی به سرپرستی مدیرکل حقوقی و تقنینی دبیرخانه شورایعالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی برگزار شد.
شماره226 هفتهنامه اخبار آزاد مناطق – دوشنبه یکمخردادماه1402
مناطق آزاد تجاری-صنعتی ایران که از اوایل دهه70 شمسی پا به عرصه اقتصادی کشور گذاشتند، غالبا دچار مهجوریت و نیز عدمپذیرش ماهوی و کارکردی بودند. این عدمپذیرش در نظام اقتصادی ایران، دلایل متفاوتی داشته و دارد؛ البته این دلایل آنچنان که در برخی روایتها مطرح شده است، هیچگونه ارتباطی به نتایج عینی و عملی این مناطق در حوزه دستاوردهای اقتصادی و اهداف ترسیم شده ندارد...
جغرافیای ایران و موقعیت ژئوپلیتیکی آن، اهمیت ویژهای به کشور به لحاظ ترانزیت بار در اقتصاد جهانی بخشیده است. شبکههای ارتباطی ریلی، جادهای و هوایی ایران، پتانسیلهای ارزشمند و یک فرصت استثنایی و بینظیر اقتصادی و تجاری محسوب میشوند. بهرغم قرارگیری ایران در مسیرهای ترانزیتی مختلف ازجمله کریدور شمال-جنوب، شرق-غرب و...، توجه لازم و کافی به این ظرفیت فوقالعاده نشده است.