فلسفه ایجاد مناطق آزاد تجاری-صنعتی جمهوری اسلامی ایران مطابق ماده(یک) قانون چگونگی اداره این مناطق، تسریع در انجام امور زیربنایی، عمران و آبادانی، رشد و توسعه اقتصادی، سرمایهگذاری و افزایش درآمد عمومی، ایجاد اشتغال سالم و مولد، تنظیم بازار کار و کالا و... تولید و صادرات کالاهای صنعتی و تبدیلی و ارائه خدمات عمومی بوده است و قانونگذار جهت نیل به این اهداف و سهولت کسب و کار و تولید، مزایایی را برای سرمایهگذاری در مناطق آزاد پیشبینی نموده است...
از مهمترین رسالتها و اهداف مناطق آزاد، رشد تولید و افزایش جذب سرمایهگذاری و بهدنبال آن پیشرفت و توسعه اقتصادی در سرزمین اصلی است. همچنین یکی دیگر از ماموریتهای محوله به مناطق آزاد، بسط و گسترش صادرات مجدد در کشور میباشد، به طوری که ورود کالا بدون تغییر یا با تغییرات جزئی همراه بوده و سپس متعاقبا از آنجا صادرات صورت میگیرد.
ازجمله ابزار نیل به اهداف مقرر، اعطای معافیتهای مالیاتی طبق ماده13 قانون چگونگی اداره مناطق آزاد میباشد که به موجب آن، اشخاص حقیقی و حقوقی که در منطقه به انواع فعالیتهای اقتصادی اشتغال دارند، نسبت به هر نوع فعالیت اقتصادی در منطقه آزاد از تاریخ بهرهبرداری مندرج در مجوز، به مدت 20سال از پرداخت مالیات معاف خواهند بود و پس از انقضاء این مدت، تابع مقررات مالیاتی خواهند شد که با پیشنهاد هیات وزیران، به تصویب مجلس شورای اسلامی خواهد رسید.
مرتضی رحیمی مدیرعامل شرکت حسابداری تندیس درفک منطقه آزاد انزلی در گفتوگو با نشریه، به بیان مشکلات مناطق آزاد پرداخت و از تبعات بخشنامهها و قوانین متناقضی که به سوی فعالین اقتصادی و سرمایهگذاران در این مناطق روانه میشود، سخن گفت.
قریب به سهدهه از تشکیل مناطق آزاد تجاری-صنعتی در ایران میگذرد؛ هرچند از همان بدو تاسیس مناطق آزاد اولیه (کیش، قشم و چابهار) مخالفتهای متعددی با این مناطق وجود داشت، اما طی سالهای اخیر خصوصا در طول سال1401 اتفاقاتی بر مناطق آزاد حادث شد که نهتنها مسبوق به سابقه نبوده، بلکه ماهیت وجودی و کارکرد ملی و بینالمللی این مناطق از کشور را تحتالشعاع قرار داده و با سرعت و قدرت وصفناپذیری ادامه حیات و ممات آنان را نشانه رفته است...