امروز صراحتا میتوان گفت آینده مناطق آزاد، آیندهای به شدت تاریک است. در این وانفسای جاری، مدیریت کلان مناطق آزاد هم در دست جریانی است که شعارهایشان شعور مردم، رسانهها و فعالین اقتصادی مناطق آزاد را به بازی گرفته است.
مناطق آزاد هفتگانه جدید که پس سالها کشوقوس میان مجلس شورای اسلامی و شورای نگهبان، نهایتا توسط مجمع تشخیص مصلحت نظام وجودشان مورد تایید قرار گرفت؛ متاسفانه علیرغم داشتن هویت قانونی، نتوانستهاند پس از گذشت بیش از 2سال، حیثیت حقوقی لازم را کسب نمایند.
در ادبیات اقتصادی انقلاب اسلامی نیز، مناطق آزاد به رسمیت شناخته شده است. کمااینکه در بند۱۱ سیاستهای کلی اقتصاد مقاومتی ابلاغی از سوی مقام معظم رهبری؛ نقش مناطق آزاد در قالب مفهوم توسعه حوزه عمل مناطق آزاد در بخشهای انتقال فناوری، تامین منابع مالی از خارج، توسعه صادرات و تامین نیاز داخلی کشور تعریف شده است. پس از انقلاب اسلامی، مناطق آزاد به عنوان یک برنامه جدید سیاستگذاری توسعه برونگرا موردتوجه قرار گرفته است. البته در اجرای این برنامه، شاهد افت و خیزهای زیادی بودهایم؛ اما امروز میتوانیم بگوییم که جایگاه مناطق آزاد در اقتصاد ایران تثبیت شده است.
بالاخره پس از گذشت حدود ۶سال، ماده۲۳ قانون برنامه ششم توسعه با تایید شورای اقتصاد و مصوبه هیات دولت و براساس بند(ز) تبصره(18) قانون بودجه سال۱۴۰۱، از اواخر آبانماه سال جاری وارد مدار اجرا شد و دبیرخانه شورایعالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی در ذیل وزارت امور اقتصادی و دارایی قرار گرفت.
یگانه گوهر خلقت و اندیشمند بیبدیل عرصه حکمت، امام علی(ع) بهدرستی میفرمایند: «هر کس به آنکه لایق خیر و خوبی نیست احسان کند، به خوبی خود ستم کرده است». بهواقع این کلام نغز و نورانی، حدیث نفس بسیاری از ما در تعاملات روزانه فردی و اجتماعی میباشد؛ همردیفی و تعامل با کسانی که ارزش ندارند. امروز گاهیوقتها باید با تاسی به کلام امیر مومنان، نهی از معروف را در خودمان بیشتر کنیم.