سال‌هاست که ایران در شرایط تحریمی به سر می‌برد، ولی این موقعیت طی 2-3سال اخیر سخت‌تر و بغرنج‌تر از گذشته شده و حلقه محدودیت‌ها و اعمال فشار بر کشورمان افزایش شدیدی داشته است.

سازمان منطقه آزاد چابهار برای سال‌99 که از سوی مقام معظم رهبری به‌ عنوان سال «جهش تولید»، نامگذاری شده، برنامه‌ریزی جامع و کاملی را انجام داده و بنا دارد تا با تخصص‌گرایی در بحث تولید و بالفعل کردن توانمندی‌ها و مزیت‌های نسبی، ظرفیت تولید را در تنها منطقه اقیانوسی کشور، ارتقا دهد.

این روزها حال مناطق آزاد خوب نیست؛ هر روز یک بخشنامه و مصوبه، یک نقض فاحش قانون، یک برخورد مغرضانه و صدها برخورد ناصواب دیگر را از سوی دستگاه‌های مستقر در سرزمین اصلی و بعضا تصمیم‌گیران مناطق آزاد شاهد هستیم که یا آگاهانه و یا از روی عدم شناخت و ناآگاهی (که این مورد کمی عجیب و بعید به نظر می‌رسد) صورت می‌گیرد.

مناطق آزاد کشورمان که دو نسل متفاوت متولد شده‌اند، بخشی از تاریخ اقتصادی جمهوری اسلامی ایران را تشکیل می‌دهند؛ هر چند به اذعان برخی منتقدین نتوانسته‌اند به تمامی ماموریت‌ها و اهداف اولیه جامع عمل بپوشانند، اما با تمامی هجمه‌ها، چنانچه بخواهیم به دور از نگاه مغرضانه بدان بنگریم، کارنامه روشنی را تاکنون از خود به نمایش گذاشته‌اند. با دکتر فرزین حقدل معاون اقتصادی و سرمایه‌گذاری سازمان منطقه آزاد چابهار به گفت‌و‌گو نشستیم که در شماره‌های گذشته بخش نخست آن را ملاحظه فرمودید. در این شماره از نشریه، قسمت دوم (پایانی) این مصاحبه را با محوریت چالش‌ها و مشکلات مناطق آزاد مطالعه خواهید نمود.

مناطق آزاد هفتگانه ایران هر کدام در نقاطی منحصربه‌فرد از کشور قرار گرفته‌اند که در طول نزدیک به 30سال گذشته و در برهه‌های مختلف، ایفاگر نقشی کلیدی در توسعه، محرومیت‌زدایی، ایجاد زیرساخت‌ها و گسترش مراودات خارجی بوده‌اند. در این میان، منطقه آزاد چابهار به عنوان یکی از مناطق آزاد نسل اول ایران اسلامی، در یکی از استراتژیک‌ترین نقاط کشور واقع شده است که در طول سال‌های اخیر علاوه بر توجه داخلی و حاکمیت کشور، نگاه دنیا را به خود معطوف کرده است.