در بهمنماه۱۴۰۱ سیداحسان خاندوزی وزیر امور اقتصادی و دارایی دولت سیزدهم، در راستای تکمیل آخرین تکه از پازل ماده۲۳ قانون برنامه ششم توسعه؛ درخواست دریافت اختیارات ریاست جمهوری در ارتباط با مناطق آزاد و ویژه اقتصادی را مینماید و ظرف کمتر از یک هفته، رئیس دفتر رئیسجمهور، موافقت ابراهیم رئیسی با درخواست وزیر اقتصاد را اعلام مینماید.
میگویند آنچه امروز اتفاق افتاده است، ریشه اصلی آن در گذشته و هدف بزرگی در آینده دارد. این موضوع دقیقا در ارتباط با مناطق آزاد تجاری-صنعتی ایران قابلوصف است؛ چراکه امروز مناطق آزاد در گردابی از چالشهای مختلف کارکردی و هویتی گرفتار شدهاند که دقیقا نتیجه غیرقابل اجتناب اقدامات دامنهدار و هدفمند عدهای بر علیه مناطق آزاد در گذشته است و مسلما در آینده هدف بزرگ کارشکنیهای انجام شده، با تثبیت رکود سرمایهگذاریهای اقتصادی و توقف رشد و توسعه در این مناطق محقق میگردد.
چند سالی است که دیگر اوضاع مناطق آزاد تعریفی ندارد؛ مشکلات مربوط به این مناطق از دولت نهم و دهم شروع شد و تا به امروز ادامه دارد و متاسفانه مقامات مسئول در این سالها صرفا شاهد پایین آمدن جایگاه و شان مناطق آزاد بودهاند.
مشکلات و محدودیتهای مناطق آزاد چالشی است که رسیدن به نقطه مطلوب و توسعه مناطق و به تبع آن پیشرفت سرزمین اصلی را سخت کرده است؛ مشکلاتی از قبیل نبود زیرساختها که امکان سرمایهگذاری را پایین میآورد، نداشتن استقلال مالی و اداری، نبود ثبات مدیریتی و سلیقهای عمل کردن متولیان امر، نبود مشوقهای سرمایهگذاری، عدم اجرای کامل قوانین چگونگی اداره مناطق آزاد و...؛ و اینها موانعی است که در دو، سه سال اخیر مسیر توسعه را برای مناطق آزاد کشور بیش از گذشته ناهموار کرده است.