نه تنها کشور ما، بلکه بسیاری از کشورهای مختلف دنیا برای رشد و توسعه اقتصادی، ایجاد اشتغال و تامین سرمایه، نیاز به ایجاد مناطق آزاد و ویژه اقتصادی دارند و یکی از مهمترین برنامه کشورهای درحال توسعه و توسعه یافته برای نیل به این مهم، جلب و جذب سرمایههای داخلی و خارجی در مناطق مذکور بوده است؛ چراکه مناطق آزاد محرکی برای تشویق صادرات هستند و در عین حال میتوانند تا حدودی کمبودها را جبران و امکانات بالقوه را به توانایی بالفعل تبدیل نمایند.
خبر تصویب نهایی لایحه ایجاد مناطق آزاد جدید در مجمع تشخیص مصلحت نظام پس از ۵سال از ارسال لایحه به مجلس شورای اسلامی و پایان یافتن انتظار طولانی را قاعدتا باید رویداد مناسبی تلقی کرد؛ اما با بررسی شرایط پیرامونی این مناطق و تغییر مجلس و دیدگاه نمایندگان انقلابی مجلس یازدهم به مناطق آزاد را میتوان نامناسبترین زمان برای آغاز فعالیت مناطق جدید دانست.
از 21شهریورماه1372 که علیاکبر ناطقنوری به عنوان رئیس چهارمین دوره مجلس شورای اسلامی تاییدیه شورای نگهبان را جهت اجرای «قانون چگونگی اداره مناطق آزاد» به مرحوم هاشمی رفسنجانی رئیس پنجمین دولت بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، ابلاغ نمود؛ بیش از 10070روز میگذرد و این در حالی است که ظرف این مدت کشورهای خاورمیانه و غرب آسیا که درگیر جنگ، ناآرامی، حضور طالبان، القاعده، داعش و منازعات مستمر داخلی میان گروههای قومی-فرقهای بودهاند، در زمینه جذب سرمایهگذار در مناطق آزاد به درجهای از پیشرفت و موفقیت نائل آمدهاند که قیاس مناطق آزاد ایران با آن کشورها، قیاس معالفارق است.
نایب رئیس اول کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی گفت: مصوبه معافیت مالیات بر ارزش افزوده مناطق آزاد محصور مانند کیش که امکان کنترل مبادی ورودی و خروجی در آن وجود دارد، برای تایید نهایی به شورای نگهبان ارسال شده است.
آن طور که مسئولان در دبیرخانه شورایعالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی اعلام کردند، در حال حاضر لایحه ایجاد 90منطقه ویژه و همچنین 8منطقه آزاد و 13منطقه ویژه در مجمع تشخیص مصلحت نظام در حال بررسی بوده و وضعیت آن مشخص نشده است.