انتقال دبیرخانه به وزارت اقتصاد
گذر از بن‌بست صوراسرافیل به سوی پاستور؛ رویای مناطق آزاد در سال جدید
می‌گویند آنچه امروز اتفاق افتاده است، ریشه اصلی آن در گذشته و هدف بزرگی در آینده دارد. این موضوع دقیقا در ارتباط با مناطق آزاد تجاری-صنعتی ایران قابل‌وصف است؛ چراکه امروز مناطق آزاد در گردابی از چالش‌های مختلف کارکردی و هویتی گرفتار شده‌اند که دقیقا نتیجه غیرقابل اجتناب اقدامات دامنه‌دار و هدفمند عده‌ای بر علیه مناطق آزاد در گذشته است و مسلما در آینده هدف بزرگ کارشکنی‌های انجام شده، با تثبیت رکود سرمایه‌گذاری‌های اقتصادی و توقف رشد و توسعه در این مناطق محقق می‌گردد.
تلاش برای حفظ حیات مناطق آزاد در کنار شطرنج‌باز آماتور
یگانه گوهر خلقت و اندیشمند بی‌بدیل عرصه حکمت، امام علی(ع) به‌درستی می‌فرمایند: «هر کس به آن‌که لایق خیر و خوبی نیست احسان کند، به خوبی خود ستم کرده است». به‌واقع این کلام نغز و نورانی، حدیث نفس بسیاری از ما در تعاملات روزانه فردی و اجتماعی می‌باشد؛ هم‌ردیفی و تعامل با کسانی که ارزش ندارند. امروز گاهی‌وقت‌ها باید با تاسی به کلام امیر مومنان، نهی از معروف را در خودمان بیشتر کنیم.
مناطق آزاد را تهی از دورنما نکنیم
گویی عمدی در کار است که مناطق آزاد صنعتی-تجاری، تهی از دورنما شود. سال‌هاست همه چیز دست در دست هم داده -که این مناطق که روزگاری اهمیت ایجاد آنها برای جان‌بخشی به اقتصاد تحریم‌زده کشور رسمیت یافت- در مسیری بغلطد که نه‌تنها برای ساختار اقتصادی، بلکه سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی بلاموضوع شود. این درحالی است که با تشدید بحران در پیکره اقتصاد کشور، اهمیت مناطق آزاد باید بیش از هر چیز در اولویت سیاستگذاران قرار گیرد.
آقای وزیر اقتصاد؛ این حکم بود یا یک طنز رسمی؟
شنبه شب، 14آبان‌ماه جاری، پس از نزدیک به یک‌ماه بلاتکلیفی دبیرخانه شورایعالی که البته بر همگان روشن است که در این بیست و چند روز چه اتفاقات و اهتمام‌هایی، در چه راستایی که مصروف نشد؛ اما با حکم وزیر امور اقتصادی و دارایی، جناب آقای «حجت‌اله عبدالملکی» به سمت دبیر شورایعالی مناطق آزاد تجاری-صنعتی و ویژه اقتصادی منصوب گردید.
سوءمدیریت در اقتصاد کلان، اهتمام مستمر جهت تخریب مناطق آزاد
قیمت دلار درحال صعود تاریخی است و در یک حمله برق‌آسا، تلاش می‌کند نخ باریک اعتماد مردم به تدبیر مدیران اقتصادی دولت رئیسی را پاره کند. این اتفاق تلخ در اوضاع سیاسی فعلی مملکت، یک ضربه اساسی به امنیت ملی ایرانی خواهد بود که تمام دلسوزان و وطن‌پرستان آن را (امنیت ملی) به عنوان تنها نقطه اتکا و اجماع می‌انگارند.
