نزدیک به سه دهه پیش شاهد تصویب قوانین و مقررات مناطق آزاد در مجلس شورای اسلامی و دولت جمهوری اسلامی و جانمایی سه منطقه کیش، قشم و چابهار برای این پروژه مهم اقتصادی بودیم. بعد از جزیره کیش که به دلیل اقدامات جزئی رژیم گذشته دارای زیرساخت بسیار محدود بود؛ مناطق قشم و چابهار تقریبا فاقد هرگونه امکانات، تاسیسات و زیرساختهای مورد نیاز جهت بهرهبرداری کاربریهای مندرج در اهداف مناطق آزاد یعنی تولید، مونتاژ، پردازش کالا، صادراتمجدد و حتی امور بازرگانی و تجاری بود.
پس از توافق ایران با شش قدرت جهانی، همگان امیدوار بودند که گشایشهای برجام در برخی حوزههای اقتصادی خودنمایی کند؛ اما در همان زمان مقامات دولتی و کارشناسان اعلام کردند که مدتی طول میکشد تا آثار برجام در اقتصاد ایران نمایان شود، در حالی که تصور بر این بود روند شکلگیری فعالیتهای جدید اقتصادی ایران در عرصه بینالمللی و اجرای توافقات از سوی طرفهای غربی با سرعت مناسبتر و بیشتری انجام گیرد.
در این روزها در رسانههای ملی و منطقهای، دو تیتر با هم گفتوگو داشتند؛ تیتر اول: «کیش، کرونا را مات کرد» و تیتر دوم: «کیش، مات کرونا شد».
فراهم آوردن انواع پيوندها و ارتباطهاي مفيد با اقتصاد داخلي و بينالمللي ازجمله كاركردهاي مهم مناطق آزاد كشور است.
مناطق آزاد میتوانستند بسیار فعالتر و پویاتر از وضعیت فعلی خود باشند، مناطقی که ایجاد شدند تا به دور از قوانین محدود کننده سرزمین اصلی، تجارت و اقتصاد آزاد، ایجاد بازارهای پولی و مالی جهانی، تولید به صرفه و گردشگری مدرن را در آنجا تجربه کنیم.