تلاش برای حفظ حیات مناطق آزاد در کنار شطرنج‌باز آماتور

شاید خواندن این عبارات در ابتدای کلام، مخاطبین فرهیخته ما را متعجب نماید؛ اما یقینا در آتیلا سخن با ما هم‌رای خواهید بود.

مدتی است با خود در کلنجار و چالش هستم که متنی به تندی هلاهل و به تیزی الماس در نقد اوضاع زمان و کردار اهل زمین انشاء کنم؛ اما قلم در پس دیوار امید و احتیاط می‌ماند و زبان در کام می‌کشیدم که شاید فردا، بهتر از امروز خواهد بود و برخی دوستان ترغیب خواهند شد از گنجینه خرد، توشه‌ای برچیده و سامانی بر این اوضاع نابسامان خواهند داد. ولی هرچه زمان می‌گذرد، ناامیدتر می‌شوم و عزیزان بر صراط غیرمستقیم خویش، بر بیراهه بیابان تباهی ملک و ملت بیشتر از گذشته می‌تازند. به همین جهت این متن را از سر درد و از باب رفاقت، خیرخواهی و اتمام حجت بر رشته تحریر می‌آورم.

اوضاع اسف‌بار کنونی به نقطه‌ای رسیده که دوستان اصولگرا، حامیان و بانیان دولت انقلابی سیزدهم بانگ اعتراض به وضع جاری را رسا‌تر از دیگران فریاد می‌زنند. در این میان، حتی مراجع عظام تقلید و بزرگان نظام اسلامی نیز مستمرا از عملکرد فاجعه‌بار دولت و تیم اقتصادی آن می‌نالند؛ یعنی شرایط به‌گونه‌ای است که خودی‌ها و خونی‌ها به توافق رسیده‌اند که ادامه این مسیر، بسی خطرناک و غیرقابل توجیه می‌باشد. از سوی دیگر دست‌و‌پا زدن‌های مسئولین عالی دولت بدون نقشه و راهبردی اصولی، منطقی و عملیاتی است؛ نظیر تعویض رئیس بانک مرکزی برای کشیدن ترمز افزایش نرخ ارز که ثمری نداشت؛ چراکه با جابه‌جایی فیل در صفحه شطرنج، همیشه شاه از موقعیت کیش درنمی‌آید؛ گاهی باید وزیر را جابه‌جا کرد؛ زیرا رئیس بانک مرکزی زیرمجموعه وزیری اقتصادی است که بر مدار اظهارات ضد و نقیض، ارائه آمارهای بی‌پایه، تفکر پوپولیستی و انکار عملی علم بودن اقتصاد می‌چرخد. پس جناب فرزین، با داشتن فر ایزدی هم نخواهد توانست بر اسب سرکش دلار لگام بزند. بر همین آسای هم ما نمی‌توانیم انتظار معجزه از دبیر شورایعالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی در زیرمجموعه همان وزیری داشته باشیم که جایگاه دبیر برای او «شبه‌معاون وزیر» است؛ آن هم برای کسی که تا چندی پیش وزیر یکی از بزرگترین وزارتخانه‌های دولت بود، اما امروز جایگاه حاکمیتی او مشخص نیست و استقلال حقوقی دبیرخانه‌اش نیز با شعبده‌بازی وزیر اقتصاد از حیز انتفاع افتاده است.

البته که این شرایط قابل پیش‌بینی بود و نه تنها از سال‌ها قبل ما به کرات چنین روزهایی را هشدار داده بودیم؛ بلکه طی چندماه گذشته بسیار شفاف و روشن تک‌به‌تک این لحظات را به تصویر کشیدیم و زنگ خطر را به صدا درآوردیم؛ اما نتیجه این نوشتار و گزارش‌های تخصصی و حرفه‌ای تیم نشریه چه شد؟ تطمیع، تهدید، مثلا به خیال خودشان بایکوت (البته از منظر نگاه کوته‌فکران) و جلسه توجیهی با دوستان و… که همه این زحمات بزرگواران، عاری از دستاورد برای جناب وزیر شاکی بود؛ چراکه مسیر ما تغییرناپذیر است و تنها موضوع قابل اهمیت و احترام برایمان به عنوان نشریه تخصصی مناطق آزاد در وهله اول، و در جایگاه یک فعال اقتصادی در وهله دوم، حفظ شاکله مناطق آزاد براساس قوانین مرتب بر آن در جمهوری اسلامی ایران در راستای صیانت از حقوق سرمایه‌گذاران، تولیدکنندگان، صادرکنندگان و ساکنین مناطق می‌باشد؛ بنابراین تلاش‌های مذبوحانه (از سوی هر نهاد و شخصی) بی‌فایده خواهد بود.

در این میان، یکی از نفراتی که به تازگی از گَرد راه رسیده و حضور سرپرست چند روزه دبیرخانه برای او نعمتی غنیمت بود تا فضای مناطق آزاد را تجربه کند، سرپرست روابط عمومی دبیرخانه شورایعالی است که در این جریان، با توانی فوق‌العاده اندک و بی‌مثال نسبت به پیشینیان خود، تصمیم دارد برای مدیران بالادستی خود، خوش‌خدمتی مطلوبی در جهت ساکت کردن رسانه‌های منتقد به دولتمردان در حوزه مناطق آزاد داشته باشد.

البته که وظیفه واحد روابط عمومی در هر نهاد و سازمانی، ایجاد ارتباط با رسانه‌ها و سپس تلطیف هوشمندانه فضا به نفع مدیران آن مجموعه است، که بی‌تردید این اقدام ملزومات مهمی ازجمله دانش، درایت، رسانه‌شناسی در حوزه مربوطه، روابط عمومی شخصی و سازمانی قوی و… دارد؛ که اینجانب به عنوان مدیرمسئول یکی از تخصصی‌ترین رسانه‌های حوزه مناطق آزاد، صراحتا اعلام می‌دارم که سرپرست کنونی روابط عمومی دبیرخانه تهی از موارد فوق‌الذکر و حتی موضوعات دیگر است؛ شاهد این مدعا ابتدا خودِ بنده و همین نشریه است، برخورد غیرحرفه‌ای، پرونده‌سازی و گزارش‌نویسی برای مدیران ارشد دبیرخانه و از بین بردن (یا مخفی کردن) نسخ فیزیکی نشریه (استیکر خنده را در اینجا تصور بفرمایید) که چندین سال است هر هفته، به صورت رایگان و باعزت و احترام به دبیرخانه رسیده است؛ و شاهد دوم که تاسف‌آور، خجالت‌آور و فاجعه‌بار می‌باشد، انتشار «هجونامه‌ای ۲صفحه‌ای» بنام «شورایعالی مناطق آزاد» تحت عنوان «هفته‌نامه مناطق آزاد و ویژه اقتصادی کشور» است.

اما روی صحبت ما به تاسی از حدیث فوق‌الذکر، با جناب سرپرست روابط عمومی دبیرخانه نیست؛ چراکه زایل کردن کلام و به تباهی کشاندن خیرخواهی است؛ زیرا خط‌مشی و عملکرد این هفته‌نامه بسیار فراتر از چنین سطحی است؛ بلکه حرف ما و مخاطب اصلی کلام، جناب آقای دکتر حجت‌الله عبدالملکی می‌باشد.

دبیر محترم شورایعالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی؛

جنابعالی جزو مسئولینی هستید که هم علاقه‌مند به رسانه بوده و هم زخم خورده اقدامات اشتباه رسانه‌ای در دوران وزارت هستید؛ موضوع امروز، بازی کلمه و عبارت و تعریف و تمجید نیست؛ اکنون بحث حیات و ممات جایگاه ‌شما (دبیر شورا)، ساختار دبیرخانه شورا و شاکله کلی مناطق آزاد است؛ می‌دانیم که می‌دانید و دلخور هم هستید، اما بی‌شک با مسیری که در پیش است‌؛ متاسفانه باید صراحتا بگوییم عمر مدیریتی کوتاه‌تر از نفر قبلی خود در قامت دبیری شورا خواهید داشت.

بی‌شک این رسانه با همراهی و هم‌افزایی فعالین اقتصادی مناطق آزاد و همچنین برخی از نمایندگان مجلس، تمام مساعی و اهتمام خود را به‌کار خواهد بست تا مخالفین قسم خورده مناطق آزاد (در هر منصب و جایگاهی که هستند) به هدف نهایی خود که همانا تعطیلی کامل این مناطق است، دست پیدا نکنند.

اما آخرین کلام؛ اکنون وقت آزمون و خطا نیست؛ زیرا مردم از این میزان ناکارآمدی به ستوه آمده‌اند، خصوصا مردمان و سرمایه‌گذاران نجیب و صبور مناطق آزاد که هر دم می‌بایست با آهنگی ناموزون، حرکاتی موزون و خوشایند برای تصمیم‌گیران غیرکارشناس داشته باشند. بی‌تردید تا حدی که توان یاری کند و فضا اجازه دهد، همراه با مسئولین دلسوز خواهیم و خواهند ماند؛ اما نگذارید از این آخرین تلاش‌ها برای حفظ بقای خودمان و خودتان ناامید و محزون شویم. یا علی…