به گزارش اخبار آزاد مناطق، روابط عمومی، هنر و علم اجتماعی است که درون و برون، دستگاه را به هم پیوند میدهد. روابط عمومی هدف و چگونگی کلید برنامهها را ترسیم میکند. روابط عمومی مشاور امین مدیر و کلیه کارکنان دستگاه است. پس لازم است که مدیر و کارکنان صددرصد به وی اعتماد داشته باشند.
امروزه به نظر میرسد که معیارهای قالب در جامعه ما بیتوجهی به ارزشهای نهفته در کار روابط عمومیهاست، به طوری که این امر باعث شده در بسیاری از سازمانها، بخش روابط عمومی مبدل به بخش تبلیغات سازمان شود و کمتر به مفاهیم و ارتباطات دوسویه بپردازد.
صاحب نظران معتقدند اگر نقش روابط عمومی را در ایجاد یا تقویت فرهنگ توسعه، بومی کردن سرمشقهای توسعه، کشف و معرفی ظرفیتهای جامعه، بازآفرینی فرهنگی، حفظ تعلق و پیوستگی بدانیم، در این صورت باید بتواند از هر نوع گسستگی و ناپیوستگی جلوگیری کند و یا حداقل کاهش دهنده فاصله و شکاف میان جامعه و دستگاههای اجرایی باشد.
برای اینکه بدانیم جایگاه نوآوری و نقش آن در روابط عمومی کجاست، نیاز است نیم نگاهی به وظایف روابط عمومی داشته باشیم. به اعتقاد اساتید این بخش، اعمال مدیریت شایسته در جامعه، نیاز به اطلاعات و آگاهی های متقن، به روز، واقعی و کارآمد از جامعه دارد. دستیابی به این اطلاعات و آگاهیها، نیاز به روابط عمومی قوی و پایدار را ضروری جلوه میدهد.
جایگاه امروز روابط عمومی در نوک پیکان حرکتی هر سازمانی قرار دارد. حال با اعلام وظایف این بخش درمییابیم که چرا یک سازمان به چنین بخشی احتیاج دارد و در واقع بودن و نبودن این بخش چه ارزشی میتواند داشته باشد؟
علیرغم هزینهبر بودن بسیاری از فعالیتهای روابط عمومی، بودن این واحد در هر سازمان کمک به دیدن درست آینده، شناخت رقبا و بازار و اطلاع از نیازهای جامعه میباشد. این همان چیزی است که یک سازمان پویا به دنبال آن است. سازمانهایی که خلاقیت و نوآوری یکی از فاکتورهای مهم و درخور توجه در کارشان محسوب میشود، هیچگاه به گذشته رضایت نداده و همواره با بهرهگیری از ساز و کارهای خلاقانه، تغییر در نگرش و رفتار را سرلوحه امور خویش میدانند. آنان به ایدههای نو احترام میگذارند و با رغبت و حساسیت آنها را دنبال مینمایند.
یکی از واحدهای هر سازمان پویا، روابط عمومی آن سازمان میباشد و اگر این واحد، برخوردار از پویایی و خلاقیت باشد، میتواند تحرک و نشاط را به تمامی سازمان منتقل سازد. اصولا نوآوری در کارها و برنامههای روابط عمومی فعال یکی از مولفههای اصلی به شمار میرود. با جهانی که هر لحظه در حال تغییر است، روابط عمومیها ناچارند به سمت ایدههای نو گام بردارند.
با توجه به وضعیت موجود زیرساختهای فناوری اطلاعات در ایران و کیفیت کارکرد روابط عمومیها از نظر فعالیتهای الکترونیک و اینترنتی، میتوان گفت در میان همه اشکال روابط عمومی مدرن، ما فعلا در حدفاصل روابط عمومی الکترونیک و روابط عمومی دیجیتال قرار داریم. با توجه به اینکه از پیدایش روابط عمومی در ایران بیش از نیم قرن میگذرد، اما هنوز روابط عمومی با مسائل مختلفی مواجه است.
متاسفانه بررسی تاریخی این دانش در ایران نشان میدهد که به رغم وجود اندیشهها و ایدههای گوناگون برای توسعه آن، هیچگونه اقدام عملی بنیادی در این زمینه صورت نگرفته است، به همین دلیل است که امروزه روابط عمومیها بیشتر وقت خود را صرف برطرف ساختن مشکلات خود میکنند.
ورود به این مشکلات، توان و شرایط ایفای وظایف و رسالت راستین را از روابط عمومی گرفته است. در جامعه ایران نگرش به روابط عمومی، صرفا تبلیغاتی است که این امر باعث تحریف افکار و دور شدن روابط عمومی از رسالت اصلی خود شده است. در حال حاضر این نهاد موثر در ایران، با نوعی مظلومیت رسانهای و فرهنگی مواجه است.
شکی نیست که تمام سازمانها، بنگاهها و فعالیتها اعم از اقتصادی و غیراقتصادی بدون ارتباط با فضای پیرامونی و افکار عمومی، در تکمیل زنجیره ارزش خود دچار مشکلات و نارسایی میشوند. از این رو، حوزه عمومی و بالطبع حوزه روابط عمومی که پیوست بین سازمان و متن اصلی جامعه را ایجاد میکند، اهمیت مضاعفی مییابد؛ اهمیتی که روز به روز بیشتر نمایان شده است، تا جایی که که عدهای روابط عمومی را هنر هشتم لقب دادهاند.
روابط عمومی ازجمله موضوعاتی است که وجه مشترک تمامی فعالیتها اعم از شخصی و سازمانی است و همگان برای پیشرفت و توسعه، به داشتن و یا رعایت تمام یا بخشی از لوازم آن نیازمندند. این شاخه علمی و عملی تلاش دارد به افراد و سازمانهای علاقهمند به تداوم موفقیت بگوید که چه باید کرد تا در مسیر پرشتاب تحولات از قافله پرسرعت تغییر و تحول عقب نمانند.
واقعیت این است که جماعت دلسوزی از کارشناسان و دانشگاهیان علاقهمند به بهبود جایگاه نظری و عملی روابط عمومی تلاش کردهاند با تالیف صدها یادداشت و مقاله و انجام تحقیقات پیمایشی و یا نظری، برگزاری دورهها و کارگاهها و همایشهای تخصصی، روابط عمومیهای کشور را در مسیر تعالی و پیشرفت قرار دهند؛ اقدامی ارزشمند که تاثیر و نمود ملموسی داشته و استقبال مدیران و کارشناسان روابط عمومی از این اقدامات، نشانگر عطش و نیاز در این زمینه است.
بیباور بودن به قدرت روابط عمومی یا حتی کمباور بودن آن، موضوعی است در گریبانگیر بسیاری از مدیران روابط عمومی در کشور است. این موضوع موجب افت راندمان و بسنده کردن روابط عمومیها به پلاکاردنویسی و ارسال خبرهای بفرموده به رسانهها میگردد.
همچنین برخی مدیران که از شفافیت میهراسند، از داشتن روابط عمومیهای بله قربانگو راضی هستند. وضعیتی که با منافع ملی و جایگاه شغلی روابط عمومی در تضاد بوده و موجب ایجاد رانت و مسائل حادتر میگردد.
موضوع بایدها و نبایدها در روابط عمومی، ایجاد خودباوری و توسعه ضریب نفوذ از صدر تا ذیل فعالیت سازمانها توسط مدیران و کارشناسان روابط عمومی، باید به عنوان دغدغه همواره همراه افراد فعال در این حوزه باشد.
توجه به فنآوری و استفاده از ظرفیتهای آن در روابط عمومیها، مهارتهای عملی، درک فضای مجازی و مواردی از این دست برای دستاندرکاران بسیار ضروری است، اما بدانیم به تنهایی رویکرد راهبردی در مدیریت روابط عمومیها را پوشش نمیدهد و ما باید برای این موضوع به تحول در نگرش و ساختار برسیم. اتفاقی که سرعت شکوفایی و تاثیرگذاری روابط عمومیها برای خدمت به کشور و مردم را بیش از پیش خواهد کرد.
در دنیای امروز و در تمامی نظامهای اجتماعی و مدیریتی، روابط عمومیها به عنوان عناصر قوی در ارزیابی و تقویت برنامهها و پیشبرد اهداف سازمانها، نقش ویژه و مهمی در جهت ایجاد ارتباط و تعاملات فکری و اطلاعاتی ایفاء میکنند و نقش روابط عمومی و حیطه و تاثیر فعالیت آن در ارتباطات درون سازمانی و برون سازمانی در سطح خرد و کلان بر هیچ کسی پوشیده نیست. از این جهت تمامی فعالان جامعه در بخشهای مختلف فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و غیره، جویای روابط عمومیهایی هستند که آنان را در طراحی روشهای معقول و تعیین خط مشیهای مرتبط با آینده یاری دهند.
بر این اساس، هر نهاد و سازمان براساس وظایف و ماموریتهای خود، از طریق روابط عمومی ارتباطی موثر و هدفمندی را با مخاطبان و گروههایی که با سازمان در ارتباطاند، برقرار میکند. این وظیفه مهم در حوزه همه موضوعات و مطالب و اخباری انجام میشود که به منافع مخاطبان آنان مربوط است. هر چند عموما فعالیت روابط عمومیها چندان مستقیم و ملموس نیست؛ اما همواره تاثیرات گستردهای از خود برجا میگذارند.
از سوی دیگر، در عصر حاضر که اقتصاد و تجارت و ارائه خدمات براساس مشتریمداری عمل میکند، تمام شرکتهایی که به دنبال برنامه درازمدت برای سوددهی کارشان هستند، سعی در جلب رضایت مشتریان، حفظ مشتری و تبلیغ غیرمستقیم از طریق مشتریان دائمی و غیردائمی مینمایند؛ اما یکی از بزرگترین تفاوتهای روابط عمومی و تبلیغات، در برنامهریزی است؛ به طوری که روابط عمومی برای بلندمدت برنامهریزی میکند، اما تبلیغات در کوتاهترین زمان ممکن به دنبال نتیجه است.
به همین جهت، روابط عمومی با صبر و حوصله و اختصاص زمان به مشتری برای فکر کردن و نیز همین زمان برای شرکت در جهت جلب رضایت هر چه بیشتر مشتریان و مخاطبان و ارائه خدمات بهتر و در نهایت ارائه چهره واقعی و شفاف هر شرکت و سازمان به مخاطبان از وظایف مهم روابط عمومی است.
وظیفه حساس دیگری که برای روابط عمومیها مطرح است، ساختن چهرهای مناسب از سازمان در میان مردم و مخاطبان اصلی سازمان یا شرکت و نیز مطرح کردن نام (Brand) در بین این همه سازمان و شرکت که میتوان گفت روزانه به تعداد آنها افزوده میشود، کاری است که تنها یک روابط عمومی حرفهای و آگاه از عهده آن برمیآید. سازمانها امروزه به رابطه متقابل با مشتریان خود و سایر سازمانهایی که لازم است با آنها تعامل داشته باشند، نیاز مبرم دارند تا در عرصه رقابت با سایرین از صحنه خارج نشوند.
روابط عمویها باید بتوانند گزارش و عملکرد سازمان خود را به زبان ساده و به نحوی مناسب و مفید مطرح کنند، لذا امروزه باید علل عدم انعکاس کارکرد و خروجی مناسب و موثر و یا عدم تحقق اهداف و ماموریتهای سازمانی را در ارزیابی عملکرد روابط عمومی سازمانها و وزارتخانهها و نهادها جست که نتوانستهاند حلقه ارتباط هر سازمان با مردم و رسانهها باشند.
در این راستا، روابط عمومیها باید بتوانند با استفاده از بهترین فناوریها و شیوهای مدرن ارتباطی و رسانهای و نیز بهرهمندی از ظرفیتهای بخشهای خصوصی وابسته و نیز مدیران حرفهای و متخصص در بخش روابط عمومی و رسانهای، نقش مهم و کلیدی خود در رشد و توسعه و نیز تحقق اهداف سازمان خود را ایفاء نمایند.
همکاری و تعامل روابط عمومیها با رسانهها براساس اعتماد متقابل، از نکات مهم دیگر در عملکرد مثبت و موفقیتهای یک سازمان است؛ زیرا روابط عمومی نقشهای گوناگونی را در جایگاههای متفاوت و شرایط متمایز از یکدیگر ایفا میکند که رسانهها قادر به انعکاس مناسب و سریع آن میباشند.
هنر روابط عمومی این است که بتواند امکانات و شرایط محیط بیرونی را تشخیص داده و آنان را با امکانات درون سازمان پیوند دهد و بنابراین اجرای فرامین درون سازمانی را تسهیل نماید و در نهایت ارتباط سازمان را با بیرون از آن، به درستی برقرار سازد.
بر این اساس، انتظاراتی که از روابط عمومی در سازمانها در ابعاد مختلف کاری مهم وجود دارد، بدون وجود نیروهای شایسته، توانمند و متخصص که کار در روابط عمومی را افتخار بدانند، میسر نخواهد بود.
خدا را شاکریم که سالها با تلاش و پیگیری دستاندرکاران روابط عمومی و جامعه، روابط عمومی ایران به ثمر نشست و جامعه روابط عمومی ایران را صاحب روز ملی کرد. ۲۷اردیبهشتماه روزی است که در سطح جهانی نیز به عنوان روز ارتباطات وجامعه اطلاعاتی نامگذاری شده است، به عنوان روز روابط عمومی و ارتباطات تعیین گردید. این روز فرصتی است تا نقش و جایگاه روابط عمومی را به عنوان یک حرفه و هنر مهم مورد بازخوانی و توجه ویژه قرار دهیم.
بیش از ۱۰۰سال است که ارگانها، نهادها و سازمانهای بزرگ اقتصادی و غیراقتصادی جهان با واژه روابط عمومی آشنا شدهاند و از آن در فعایتهای خود بهره میبرند.
روابط عمومی در ایران نیز از اوایل دهه۳۰ شروع به فعالیت کرد. کارشناسان این عرصه، کارکردهای متعددی را برای روابط عمومی متصور هستند. شاید تعریف سادهای که از روابط عمومی میتوان ارائه داد به این شرح باشد: «روابط عمومی به مجموعهای از اقدامات و کوششهای حساب شدهای گفته میشود که هر سازمان برای برقراری ارتباطات موثر و هدفمند با گروههایی که با آن در ارتباطاند، انجام میدهد».
در دنیای امروز بیشک نقش راهبردی و استراتژیک واحدهای روابط عمومی و امور بینالملل پذیرفته شده است؛ چراکه روابط عمومیها ویترین هر سازمانی به شمار میآیند و هدف نهایی آنها، نفوذ در افکار عمومی به نفع سازمان متبوع خود است.
روابط عمومی به عنوان یکی از حلقههای مهم ارتباط سازمان با مخاطبان و سایر ذینفعان، مسئولیت حائز اهمیتی در فرآیند شفافسازی و فعالیتهای اجتماعی، تبادل اطلاعات، تحقق اصل پاسخگویی سازمان و اطلاعرسانیها به منظور کسب اطلاع مردم دارد. با توجه به این موضوع که واحد روابط عمومی به عنوان ارتباط مستقیم مدیر ارشد یک سازمان با محیط خارج از سازمان عمل میکند، از بایستگی ویژهای برخوردار است.
مجموعه فعالیتهای روابط عمومی به عنوان پل ارتباطی درون و بیرون سازمان دارای اهمیت خاص در تحقق اهداف استراتژیک سازمان است. از این رو، عملکرد این واحد در مراحل سهگانه اصلی فرآیند مدیریت استراتژیک شامل تدوین، اجرا و ارزیابی استراتژی، نقشهای مختلفی ایفا میکند که تاثیرگذاری آنها بر مراحل مختلف در قالب یک مدل مفهومی ترسیم میگردد.
این نقشها شامل اطلاعرسانی به مدیران، آیندهنگری، نظریهپردازی، پیشگیری از بحران، فرهنگسازی، ایجاد اعتبار و حل و فصل بحرانها و بازاریابی میشود که در هر مرحله از فرآیند، مدیریت استراتژیک به صورت مشخص از این نقشها تاثیرگذار است.
بر همین اساس شناسایی و آگاهی از انواع نقشهای روابط عمومی، به مدیران کمک خواهد کرد تا در تصمیمگیری و اجرای برنامههای استراتژیک سازمان با بصیرت و دقت نظر بیشتری اقدام نمایند. در واقع هدف روابط عمومی، کسب تفاهم و پشتیبانی از طریق ایجاد حس اشتراک میان فرد و یا سازمان از یکسو و مخاطبان از سوی دیگر میباشد.
در این میان به جرات میتوان گفت روابط عمومی و امور بینالملل در مناطق آزاد کشور، گستره فعالیت بیشتری نسبت روابط عمومیها در دیگر سازمانها را دارا است.
در واقع روابط عمومی عامل پیوستگی میان سازمان، مردم و گروههای سرمایهگذاری ایرانی و حتی بینالمللی است.
بیتردید در گذشته این ارتباطات باید با برگزاری همایشها، شرکت در نمایشگاهها و برپایی ورکشاپهای تخصصی ایجاد میشد؛ در این میان ارسال پستی کاتالوگهای تبلیغاتی برای نهادها و سازمانها، یکی دیگر از راههای ارتباط محسوب میشد. اما امروزه به واسطه گسترش تکنولوژی در عرصه رسانه میتوان این مهم را با راههای دیگری دنبال کرد. چند سالی است که بسیاری از سازمانها فعالیت و ارتباطات خود را بر پایه فنآوری ارتباطات استوار کردهاند.
امروزه روابط عمومی مناطق آزاد، غیر از مجموعه فعالیتهایی که در گذشته داشته، میبایست فعالیت در شبکههای اجتماعی، بهروز بودن نرمافزارهای کاربردی ارتباط جمعی را نیز به مجموعه فعالیتهای خود بیفزاید. روابط عمومیها میتوانند با بهرهگیری از این فرصتهای ایجاد شده در عرصه ارتباطات، به اهداف معین شده دست یابند.
دیدگاهتان را بنویسید